Dit is de zevende publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een verhaal over verschillende behandelingen in verschillende ziekenhuizen met verschillende behandelaars. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

Namens mijn 83-jarige vader wil ik hier graag een voorval melden, wat plaatsvond in 2011 bij een neuroloog verbonden aan het ziekenhuis in Hengelo.

Mijn vader kreeg begin 2011 klachten over koude voeten maar ook dat het gevoel in zijn voeten afnam. Het voelde alsof hij op kussentjes liep. Soms had hij het gevoel of het in zijn voeten krioelde van duizenden mieren. Ook had hij last van wankel lopen, wat in de medische wereld “dronkemansgang” genoemd wordt. Na een aantal consulten bij de huisarts, werd hij uiteindelijk doorgestuurd naar een neuroloog in het ziekenhuis van Hengelo.
Vooraf werd hem door de secretaresse al gemeld, dat deze neuroloog niet heel veel tijd had en nog naar een andere afspraak moest, ergens in het westen van het land.
Mijn vader was aan de beurt en deze neuroloog liet mijn vader alleen 5 meter heen en terug lopen in zijn spreekkamer en kwam toen met de mededeling dat hij niets voor mijn vader kon doen en dat de klachten “ouderdomsklachten” waren. Mijn vader kon weer naar huis gaan. Mijn vader was helemaal ondersteboven van deze bejegening en wij besloten via de huisarts een secondopinion te regelen bij het ziekenhuis in Enschede. Die afspraak kregen we al redelijk snel. Ik had besloten met mijn vader mee te gaan en toen we op dit consult kwamen viel ons letterlijk de mond open.

Wat een correcte behandeling. Deze neuroloog in Enschede nam ruimschoots de tijd voor mijn vader. Mijn vader kreeg meerdere onderzoeken en toen deze uitslagen binnen waren, kreeg mijn vader de diagnose, dat hij ernstige Polyneuropathie had. Direct werd er in Enschede een consult geregeld met een revalidatie arts, waarbij bleek dat hij snel speciaal orthopedisch schoeisel moest hebben via ’t Roessingh. Inmiddels kan mijn vader geen auto meer rijden, omdat hij het gevoel in de voeten niet meer heeft en via de gemeente heeft hij nu een scootmobiel.

Deze polyneuropathie kan ook voorkomen bij jongere mensen en is helemaal niet gerelateerd aan een hoge leeftijd van een patiënt. Dus U kunt zich wellicht voorstellen, dat we ontzettend kwaad zijn op de neuroloog in Hengelo. Hij had gewoon even geen tijd voor mijn vader en stuurde deze 83-jarige man naar huis met de mededeling dat het “ouderdomsklachten” waren.

We hebben besloten dit verhaal op uw site te plaatsen omdat we dit een heel goed initiatief vinden, maar de afgelopen jaren heeft ons ook geleerd dat een officiële klacht bij het betreffende ziekenhuis gewoon niet helpt.

Dit ingezonden verhaal is zonder aanpassing geplaatst en op verzoek en naar eigen beslissing van de inzender anoniem. Wij respecteren dit.

Uw reacties zijn van harte welkom.