Stichting biedt RvB van MST rapportage aan

Posted on by
Beantwoorden

In de afgelopen weken hebben wij als stichting hard gewerkt aan het maken van een rapportage op basis van alle ervaringen die wij hebben mogen ontvangen in de afgelopen maanden.

Vandaag hebben wij als bestuur onze bevindingen op basis van alle ingezonden ervaringen in de vorm van een rapportage aangeboden aan de Raad van Bestuur van het Medisch Spectrum Twente. Op het rapport zal het MST reageren, zo is de stichting verzekerd. Er is gesproken over toekomstige samenwerking tussen de stichting, patiënten en personeel van het ziekenhuis, waar de stichting graag bijdraagt aan verbetering van patiëntervaringen. Dit zal onder andere in samenwerking met de cliëntenraad vorm moeten gaan krijgen. Helaas is een eerdere intentie tot samenwerking met de medische staf tot een vroegtijdig einde gekomen. Door een recente wisseling van bestuur in de medische staf is hier een eenzijdig einde aan gekomen, wat de stichting betreurd. Wellicht kan hier in de toekomst een vervolg aan gegeven worden als een nieuw vast bestuur aantreedt.  Morgen treft u ook een korte verslaglegging aan in de TC Tubantia.

De rapportage zal deze week ook overhandigd worden aan de Raad van Bestuur van het ZGT.

Op korte termijn daarna zullen wij alle inzenders informeren en de publiekskopie ter beschikking stellen, gevolgd door een publicatie van het rapport op deze website.

Update voortgang

Posted on by
Beantwoorden

In de afgelopen maand hebben wij achter de schermen gewerkt aan het bundelen, verzamelen en categoriseren van de grote berg ingezonden verhalen. Daar zijn we nog niet volledig klaar mee, maar we werken er hard aan. We richten ons op een moment dat gepland wordt, waarin wij ons rapport en bevindingen kunnen presenteren aan de leiding van de ziekenhuizen. We zullen dit later ook als download op onze website aanbieden.

Daarnaast zijn er diverse personen en ziekenhuizen met belangstelling om met ons samen te werken. Dat krijgt zeker vervolg en wordt in de organisatie ingebed waar mogelijk. We richten ons daarbij op praktische verbeteringen in ziekenhuizen, die alles om het medische gebeuren heen aangenamer of makkelijker maken.

U hoort spoedig weer van ons. Uw reacties en verhalen zijn uiteraard ook nog steeds van harte welkom.

Verhaal “Onheus bejegend en arrogant behandeld”

Posted on by
1

Dit is de elfde publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een kort verhaal over een behandelingen. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

In 2010 ben ik mishandeld door een aantal jongens. Gevolg hiervan was een dubbele kaakfractuur. Eenmaal in het ziekenhuis (MST Enschede) werd mij, zonder dat de aanleiding bij hen bekend was, gevraagd of ik niks beters te doen had dan vechten. Ik had het gevoel alsof ik niet serieus genomen werd door het personeel ter plaatse.

Tijdens een vervolgafspraak die ik had met kaakchirurg, welke mij na het handgemeen geopereerd had, kreeg ik de indruk dat ik nog minder was dan een nummer. Ik gaf aan dat ik plaatselijk een stuk gevoel miste. Dit was eerder door een andere kaakchirurg bevestigd, maar volgens kaakchirurg was dit onmogelijk. De houding van kaakchirurg was zeer arrogant, alsof hij zich superieur voelde ten opzichte van mij. Na lang touwtrekken en heel veel moeite ging kaakchirurg overstag en heeft eindelijk bij mijn advocaat bevestigd over de beschadigde zenuw. Ik heb nooit de indruk gehad dat kaakchirurg mij serieus nam. Bovendien is normale communicatie met kaakchirurg moeilijk en had hij weinig tijd voor mij. Ik heb een slecht gevoel overgehouden aan de behandeling.

Dit ingezonden verhaal is zonder aanpassing geplaatst en op verzoek en naar eigen beslissing van de inzender anoniem. Wij respecteren dit.

Uw reacties zijn van harte welkom.

Verhaal “prima behandeld en goed gegeten”

Posted on by
Beantwoorden

Dit is de tiende publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een kort verhaal over een ziekenhuisverblijf. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

ik ben wel geschrokken van het verhaal in de krant over het ziekenhuis in enschede. ik heb voor 3 weken terug 4 dagen  in dit ziekenhuis gelegen, en ik heb  het daar heel goed gehad, de verpleegsters waren betrokken en heel behulpzaam, waren ook alert, het eten was prima, ik heb de kok nog een pluimpje gegeven  de arts die ik gehad heb was er elke dag en luisterde heel goed, voor de operatie aan een hernia nam hij de tijd om goed naar mijn klachten te luisteren, en om de raad te geven voor die operatie, ik kan niet anders zeggen dus bij deze.

 

Dit ingezonden verhaal is zonder aanpassing geplaatst en op verzoek en naar eigen beslissing van de inzender anoniem. Wij respecteren dit.

Uw reacties zijn van harte welkom.

Verslag van het MST: Gesprek MST en Zieco over verbetering

Posted on by
Beantwoorden

Direct na oprichting van onze stichting kwamen wij in contact met Dhr. van Walsum. Voorzitter van de medisch staf van het MST. Vanaf het begin was dit contact opbouwend en positief. Beide leken we op zoek naar die verbetering in de zorg en we zijn met elkaar in gesprek gegaan. Dit gesprek gaat vervolg krijgen en ons doel is dit ook met concrete verbeteringen, groot of klein, een zichtbaar vervolg te geven. Een kort verslag van het gesprek vind u hieronder. Dit is een directe publicatie zonder aanpassing, zoals aangeleverd aan onze stichting.

Gesprek met Oprichters Zieco Jan
Een donkere avond, deze Rosen Montag in februari. Wij hebben een afspraak gepland met de oprichters van de Stichting Zieco Jan. Aanleiding hiervoor is het krantenartikel op de voorpagina van de TCTubantia begin februari. Bejegening in de zorg houdt ons allemaal bezig.

Op voorhand zijn we enigszins nerveus. Wat kunnen wij verwachten van dit gesprek? Krijgen we individuele casussen te horen, waarop we alleen verdedigend kunnen reageren? Of komen we tot een echt gesprek?

Twee uren later zijn we in de afronding van ons gesprek met Alide en Bart Ensink, oprichters van Stichting Zieco Jan. We hebben elkaars vertrekpunten verkend. Mogelijkheden onderzocht van het versterken van elkaar. Hoe komen we samen tot betere zorg? Uiteraard zijn de individuele voorbeelden langs gekomen, maar deze waren ter illustratie.

Ariaan van Walsum, voorzitter Medische Staf in MST, is content met de opstelling van de Stichting. Het is geen klaagmuur voor patienten, maar een klankbord voor zowel professionals als patienten. Het is goed te weten dat ruim 90% van onze patienten tevreden is over de zorg die zij van het MST hebben ontvangen. Echter, we sluiten niet onze ogen om bij de overige 10% nog verbetering te bereiken. In de afgelopen jaren zijn de nodige verbeteringen doorgevoerd, een voorbeeld is het ontvangen van onze patienten in de centrale hal door de medewerkers van de receptie. Zij staan vóór de balie, in plaats van erachter. Dat schept een andere sfeer. Ook Alide en Bart erkennen de toegevoegde waarde van deze initiatieven. Deze verbeteracties zijn in afstemming met de Clientenraad MST gedaan. De samenwerking met de Clientenraad in deze wordt door de medische staf als voorwaarde gezien.

Alide en Bart bevestigen dat de mensen die werkzaam zijn in de zorg, het hart op de juiste plek hebben. Maar onze professionals zijn ook mensen, geen machines die standaard hetzelfde product uitspugen. Soms zijn het organisatorische zaken waardoor het eindresultaat als minder wordt ervaren, soms is het gelegen in de interactie tussen professional en patienten.
We komen tot de conclusie dat het uitgangspunt van ons allen veilige zorg is.

We spreken af om de gebundelde reacties van de Stichting in april in ontvangst te nemen. Op basis van de uitkomsten kiezen we samen met de Clientenraad een concreet verbetervoorstel.

We hopen met deze publicatie ook een signaal af te geven dat onze stichting juist verbetering nastreeft en dialoog opzetten hoe dit te bereiken. En dat we hier ook mee bezig zijn, met patiënten en ziekenhuizen. De benodigde input hebben we hiervoor ruimschoots ontvangen en komt ook nog binnen. Dat is een zeer waardevol vertrekpunt.

Uw reacties zijn uiteraard welkom.

Verhaal “Gekrenkt na gesprek met de arts”

Posted on by
Beantwoorden

Dit is de negende publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een kort verhaal over een behandelingen. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

Mijn verhaal begint met te melden, dat ik al jarenlang veel pijn in mijn rug heb.
Ik was vroeger werkzaam als Z-verpleegkundige en deed dit werk met veel liefde.
Tot mijn groot verdriet en vele worstelingen met mezelf ben ik uiteindelijk in de W.A.O. terecht gekomen.
We zijn aangepast gaan wonen en hebben nu met veel hulpmiddelen wel vrede met het feit dat onze levens zoveel anders zijn verlopen zijn als gewenst.
Ik loop al vele jaren bij de pijnpoli en krijg regelmatig injecties op verschillende plaatsen in mijn rug. De anaestesist stelde me voor om naar het M.S.T. te gaan, naar een neurochirurg om eens te kijken of hij iets voor mij kon betekenen.
Na lang wachten en toch wel met een beetje hoop, gingen wij naar deze arts.
Het gesprek verliep nogal chaotisch. Eerst moest de M.R.I. bekeken worden. De arts zei: “wie heeft in godsnaam deze M.R.I. gedaan ?”
Nou simpel dus, in Hengelo in 2009.
Toen ging de telefoon. Melodie “goa stoan as je veur Twente bent”. Lang gesprek, gedeeltelijk op de gang.Toen hij terug kwam stelde hij de vraag: “plassen , hoesten niezen ?” Letterlijk zo. Hij bedoelde, na mijn vraag, wat dat betekende, of ik dan ook meer pijn had. Dat was niet zo en hij zei meteen, “dan kan ik niets voor u doen”. Hij bleef echter wel vragen stellen om een anamnese te maken.
Ik ben niet op mijn mondje gevallen en vroeg dus: “waarom wilt u dit allemaal weten, want u kunt toch niets voor mij doen ?” Hij zei dat hij me door zou sturen naar zijn collega’s om mijn rug eventueel vast te zetten en ik was te zwaar.
Ondertussen is die telefoon nog 3 keer gegaan……hij liep steeds weg en verexcuseerde zich geen een keer. Mijn man zei dat ik al lang te zwaar ben en dat ik weinig eet, maar niet veel kan bewegen. De arts eek ons smalend aan en zei:” in de oorlogswinter was iedereen mager”. Toen brak mijn klomp en heb ik de hele weg naar huis gehuild.
Ik kon gelukkig terecht met dit verhaal bij onze huisarts en later ook bij onze “pijndokter”. Er is verder geen contact meer geweest met het M.S.T.

 

Dit ingezonden verhaal is zonder aanpassing geplaatst en op verzoek en naar eigen beslissing van de inzender anoniem. Wij respecteren dit.

Uw reacties zijn van harte welkom.

Verhaal “Ik voelde me een nummer”

Posted on by
Beantwoorden

Dit is de achtste publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een kort verhaal over een behandelingen. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

MST Enschede, poli XX – Echo van mijn bovenbuik afgelopen januari. 2 jonge vrouwen, de één achter het echo-apparaat, de ander kauwgumkauwend naast het bed. Deze laatste vrouw moet het leren.

Geen goedemorgen, alleen: “Wat is uw geboortedatum?”
Ik kan niet op het bed klimmen want de vrouw zit ervoor. Dat zeg ik, en ze gaat aan de kant. Ik lig op het onderzoeksbed, moet diep inademen, de vrouw achter het apparaat drukt met de scan op mijn buik. Ondertussen gaat ze aan de 2e vrouw uitleggen wat ze aan het doen is, boven mijn hoofd. Ik kijk ook mee.

Er werd ook helemaal niet aan mij gevraagd of het goed is dat er een leerling bij zit. Ik voelde me echt een nummer.
“Kleed u zich maar weer aan”

Van vrouw 62 jaar

Dit ingezonden verhaal is zonder aanpassing geplaatst en op verzoek en naar eigen beslissing van de inzender anoniem. Wij respecteren dit.

Uw reacties zijn van harte welkom.

Verhaal “de ene behandelaar is de andere niet”

Posted on by
Beantwoorden

Dit is de zevende publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een verhaal over verschillende behandelingen in verschillende ziekenhuizen met verschillende behandelaars. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

Namens mijn 83-jarige vader wil ik hier graag een voorval melden, wat plaatsvond in 2011 bij een neuroloog verbonden aan het ziekenhuis in Hengelo.

Mijn vader kreeg begin 2011 klachten over koude voeten maar ook dat het gevoel in zijn voeten afnam. Het voelde alsof hij op kussentjes liep. Soms had hij het gevoel of het in zijn voeten krioelde van duizenden mieren. Ook had hij last van wankel lopen, wat in de medische wereld “dronkemansgang” genoemd wordt. Na een aantal consulten bij de huisarts, werd hij uiteindelijk doorgestuurd naar een neuroloog in het ziekenhuis van Hengelo.
Lees verder →

Verhaal “Ervaringen in omgang van een zorgverlener”

Posted on by
5

Dit is de zesde publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een zorgverlener en patiënt op te nemen, met een verhaal over verschillende behandelingen, bejegening en organisatie, in verschillende ziekenhuizen. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende weken zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

NB. op verzoek van de inzender is het verhaal aangepast naar een nieuwe versie per 13-3-2012. 

Wat een geweldig initiatief om een stichting op te richten over de slechte behandeling of benadering in Twentse Ziekenhuizen. Op deze manier worden artsen, verpleegkundigen en secretaresses er op gewezen dat vriendelijkheid en interesse richting de patient de basis is voor een goede behandeling.

Mijn eigen ervaring is groot, helaas maar daardoor heb ik veel verschillen gezien.

Zelf ben ik in 2004 aan mijn hart geopereerd in Nieuwegein, en heb daar in totaal 1 week in het ziekenhuis gelegen op de afdeling Cardiologie. In Nieuwegein was het personeel erg afstandelijk en ongeinterseeerd. Geen enkel medeleven, ook niet naar de andere patienten. Na mijn operatie werd mij niet gevraagd hoe het met mij ging. Of ik pijn had. Of misschien hulp nodig had. Ik kom daar liever nooit meer terug.
De andere 5 weken heb ik op de afdeing Cardiologie gelegen en voor de operatie  1 week wachttijd op gynaecologie in Enschede.Op beide afdelingen waren de verpleegkundigen heel vriendelijk en behulpzaam, op een enkeling na.

Van de Specialisten in Enschede vind ik sommigen heel afstandelijk en ongeinteresseerd overkomen. Ik ben overgestapt naar een andere cardioloog. De arts die ik had zat alleen maar te tikken op zijn computer. Voor een vraag of probleem haalde hij zijn schouders op. Doordat ik voor een second opinion naar een vrouwencardioloog in Zwolle ben geweest zag ik dat het ook anders kon. Zij kon mij antwoorden geven en luisteren naar mijn probleem. Ook heus geen uren hoor. Maar ze was geintereseerd in de vrouw achter de kwaal! Ik ben daarom nu bij een andere cardioloog in Enschede.

Mijn dochter is 4 jaar geleden aan haar kaak geopereerd in Groningen. Wat ben ik achteraf blij dat ik het allemaal heb uitgezocht! Wat een verschil met Enschede. En wat een mooi resultaat. De kaakchirurg zo kundig en zo aardig en altijd alle tijd van de wereld! Zelfs een paar dagen voor de oparatie als de twijfel weer toeslaat kon er nog met hem een afspraak worden gemaakt omdat we daar toch moesten zijn voor preoperatief onderzoek. Secretaresse ook heel aardig en de chirurg weer alle tijd nemen voor vragen. In Enschede is dat op de een of andere reden echt niet mogelijk, dan word je afgewimpeld.

Ook bij de oogartsen in Enschede ben ik zo afstandelijk door een secetaresse afgewimpeld. Terwijl ik al 6 weken op een afspraak had gewacht en ik de datum echt niet kon ivm werk was het niet mogelijk om een andere datum te prikken. Ik moest weer 6 weken wachten. Toen ik later terugbelde en rustig zei dat ik dan wel naar een ander ziekenhuis zou gaan, kon ik de eerstvolgende maandag al komen en kiezen uit 4 tijden!

Positieve ervaring heb ik weer met de KNO Arts. Zo’n aardige beleefde en vooral geinteresseerde man.

Ik werk zelf in de ouderenpsychiatie als verzorgende, maar gewoon vriendelijk zijn is toch niet zo moeilijk?

Ik wens jullie heel veel succes en de stichting is zeker heel hard nodig! De ongeinteresseerde en onaardig types worden hopelijk zo aan het denken gezet. Zij moeten maar eens veranderen of zich laten omscholen!

Als je ernstig ziek bent of angstig en onzeker voor een operatie of onderzoek, kunnen woorden en ongeïnteresseerdheid van artsen en verpleegkundigen heel hard aan komen. Soms kun je er jaren later nog steeds boos en verdrietig over worden.

Dit ingezonden verhaal is op verzoek en naar eigen beslissing van de inzender anoniem. Wij respecteren dit.

Uw reacties zijn van harte welkom.

Verhaal “Bejegening bij ernstige ziekte laat te wensen over”

Posted on by
Beantwoorden

Dit is de vijfde publicatie op onze website van ingezonden verhalen. We hebben gekozen om een reactie van een patiënt op te nemen, met een verhaal over behandeling en organisatie in het ZGT Hengelo. Dit betreft een persoonlijke ervaring. In de komende tijd zullen we meer verhalen publiceren, waarbij we trachten een mix van alle soorten reacties te plaatsen.

In juli 2003 werd bij mijn man een moedervlek verwijderd wat, na onderzoek, een melanoom bleek te zijn.
Hij is toen geopereerd en na 5 jaar controles genezen verklaard.
In september 2009 heeft mijn man een epileptische aanval gehad en bleek hij een uitzaaiing in zijn hoofd te hebben. Na onderzoek ook nog in de longen. We kwamen van de ene in de andere dag in een nachtmerrie terecht want deze vorm van kanker kunnen ze niet genezen.

Mijn man werd/wordt behandeld in ZGT Hengelo.
Hij werd geopereerd in het MST door de neurochirurg die ons voortreffelijk heeft behandeld, ook voor de verpleegsters van de afdeling neurologie niets dan lof. De nacontroles waren in ZGT Hengelo.

Lees verder →